Bramkarz to ja

Ma?e, nieistniej?ce naprawd? miasto Schum- mertal le??ce niby to w ?rodkowej Szwajcarii, nie jest miejscem weso?ym. Kontrola spo?e- czna jest mocno odczuwalna, spo?ycie nar- kotyków wysokie, a rami? sprawiedliwo?ci d?ugie. M?ody narrator, tytu?owy Bramkarz, który dopiero co wyszed? z wi?zienia i samot- nie walczy z ?yciem, próbuje w?a?nie tutaj, w ma?omiasteczkowym ?rodowisku, szuka? swojego miejsca, na nowo zorganizowa? so- bie ?ycie. Znajduje sezonow? prac?, zakochu- je si? w kelnerce i wyje?d?a z ni? do Hiszpanii – ale dawne wydarzenia wracaj?. Powie??, podobnie jak wiele innych tekstów Pedra Lenza, jest monologiem wewn?trznym bohatera skierowanym do czytelnika. Bramkarz jest niestrudzonym narratorem-szelm?, zarówno naiwnym, jak i przebieg?ym, balan- suj?cym mi?dzy nadziej? a beznadziej?. Opowiadaj?c o swoim ?yciu, Bramkarz gubi si? nieraz w swoich opowie?ciach, które staj? si? dla niego pu?apk?. Bohater dowiaduje si? stopniowo, jak zosta? oszukany przez dom- niemanych przyjació? i zosta? koz?em ofiar- nym w powa?nym przest?pstwie. W napisanej w dialekcie berne?skim ma?o- miasteczkowej, wi?zienno-narkotykowej powie?ci „Bramkarz to ja”, uda?o si? autorowi stworzy? tragikomiczny utwór literacki. T?umaczenie Anny S?odowicz i jej syna Da- niela S?odowicza ?wietnie oddaje styl u?ytego przez autora j?zyka. Szwajcarski bohater, Bramkarz, uosabia typ antybohatera, który cz?sto wyst?puje równie? w literaturze polskiej, np. w opowiadaniach Tadeusza Borows- kiego „Kamienny ?wiat” czy Marka H?aski „P?tla”. Jest to bohater, który ?yje w?ród nas, którego codziennie spotykamy.